Sokrates
Θεό, Θεό, Θεό, Θεό δε σε λένε
κεριά, κεριά, κεριά, κεριά δε σου καίνε
αλλά τα λό , τα λό , τα λόγια σου καίνε
κι ακό , ακό , ακό , ακόμα τα λένε,
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ.
Αγνός και καλός, ο πρώτος Χριστός
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ
με κάπα ζητιάνου γυρνούσες
και στ’ άσπρα σου γένια πουλιά.
Τριγύρω λαός κι εσύ άγιο φως
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ
γι’ αγάπη και φως τούς μιλούσες,
σοφέ, των σοφών βασιλιά.
Θεό, Θεό, Θεό Θεό δε σε λένε...
Πιλάτος λαός σού πήρε το φως
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ ,
η Αθήνα που τόσο αγαπούσες
φαρμάκι σού δίνει πικρό.
Πικρή χαραυγή, ορφάνευε η γη
Σωκράτη, εσύ σούπερ σταρ
την ώρα που εσύ ξεκινούσες
να βρεις τον αιώνιο Θεό.
Θεό, Θεό, Θεό, Θεό δε σε λένε...
Gott, Gott, Gott, Gott heißt du nicht
Kerzen, Kerzen, Kerzen, Kerzen brennt man dir keine
Aber deine Wor-, deine Wor-, deine Worte brennen
Und no-, no-, no-, noch sagt man sie,
Sokrates, du bist ein Superstar.
Rein und gut, der erste Christus
- Sokrates, du bist ein Superstar -
In Bettlercape drehtest du um
Und mit Vögeln in deiner weißen Bart.
Ein Volk herum und du warst heiliges Licht
- Sokrates, du bist ein Superstar -
Über Liebe und Licht redetest du ihnen,
Weiser, König der Weisen.
Gott, Gott, Gott, Gott heißt du nicht...
Ein Pilatosvolk hat dir das Licht weggenommen
- Sokrates, du bist ein Superstar -,
Athen, das du so viel liebtest
Gibt dir ein bitteres Gift.
Ein bitterer Tagesanbruch, die Erde verwaiste
- Sokrates, du bist ein Superstar -
Zur Zeit, wozu du abreistest
Um den ewigen Gott zu finden.
Gott, Gott, Gott, Gott heißt du nicht...
CMS © 26.01.2007