Forte
Σαν γυναίκα γεννά στο χώμα η νύχτα το πρωί κι όλα αντέχουν ξανά και γίνονται ζωή. Ποια παλιά κιβωτός μέσα απ’ του χρόνου τις στοές βγάζει ακόμα στο φως ζευγάρια αναπνοές. Δυνατά, δυνατά γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα Δυνατά, δυνατά σ’ ένα θέαμα κοινό Δυνατά, δυνατά κι όπως πάνε του χορού τα βήματα με τα χέρια ανοιχτά όλα τα περιφρονώ Μα σαν γυναίκα γεννά στο χώμα η νύχτα το πρωί κι όλα αντέχουν ξανά και γίνονται ζωή Ποια παλιά κιβωτός μέσα απ’ του χρόνου στοές βγάζει ακόμα στο φως ζευγάρια αναπνοές. Δυνατά, δυνατά γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα Κι αναμμένο πετά σπίρτο η γη στον ουρανό Δυνατά, δυνατά κι όπως πάνε του χορού τα βήματα με τα χέρια ανοιχτά όλα τα περιφρονώ Κι όλο κάτι λέω κάποια αγάπη κλαίω κι όλο μέσα μου θρηνώ χαλάσματα Με τα χρόνια μου στα σεντόνια μου σαν φαντάσματα. Δεν υπάρχουν πολλά που να τα ελπίζουμε μαζί κοίτα, κοίτα ψηλά κι άλλος αιώνας ζει.		Come donna partorisce sul suolo la notte il mattino e tutto viene fuori ancora e diventa vita! Quale vecchia arca nei corridoi del tempo porta ancora alla luce respiri accopiati? Forte,forte! tutto quelo che era debole e' diventato forte (o l'impossibile possibile) Forte,forte! in uno spettacolo comune Forte,forte! e seguendo i passi del ballo colle mani aperte disprezzo tutto (o tutto mi sembra piccolo)! Ma come donna partorisce sul suolo la notte il mattino e tutto viene fuori ancora e diventa vita! Quale vecchia arca nei corridoi del tempo porta ancora alla luce respiri accopiati? Forte,forte! tutto quelo che era debole e' diventato forte (o l'impossibile possibile) e un acceso butta fiammifero la terra verso il cielo Forte,forte! e seguendo i passi del ballo colle mani aperte disprezzo tutto (o tutto mi sembra piccolo)! E sempre dico qualcosa, per qualche amore piango, e sempre dentro me io lutto per dei maceri, insieme ai miei anni, sulle mie lensuola, come spettri. Non c'e' molto che sperassimo insieme. Guarda,guarda in alto, un altro secolo e' vivo.
partenza © 04.06.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info