Moguće (Ελευθερία Αρβανιτάκη)
Σαν γυναίκα γεννά στο χώμα η νύχτα το πρωί κι όλα αντέχουν ξανά και γίνονται ζωή. Ποια παλιά κιβωτός μέσα απ’ του χρόνου τις στοές βγάζει ακόμα στο φως ζευγάρια αναπνοές. Δυνατά, δυνατά γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα Δυνατά, δυνατά σ’ ένα θέαμα κοινό Δυνατά, δυνατά κι όπως πάνε του χορού τα βήματα με τα χέρια ανοιχτά όλα τα περιφρονώ Μα σαν γυναίκα γεννά στο χώμα η νύχτα το πρωί κι όλα αντέχουν ξανά και γίνονται ζωή Ποια παλιά κιβωτός μέσα απ’ του χρόνου στοές βγάζει ακόμα στο φως ζευγάρια αναπνοές. Δυνατά, δυνατά γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα Κι αναμμένο πετά σπίρτο η γη στον ουρανό Δυνατά, δυνατά κι όπως πάνε του χορού τα βήματα με τα χέρια ανοιχτά όλα τα περιφρονώ Κι όλο κάτι λέω κάποια αγάπη κλαίω κι όλο μέσα μου θρηνώ χαλάσματα Με τα χρόνια μου στα σεντόνια μου σαν φαντάσματα. Δεν υπάρχουν πολλά που να τα ελπίζουμε μαζί κοίτα, κοίτα ψηλά κι άλλος αιώνας ζει.		Kad žena rodi u zemlji noć je jutro i svi izlaze ponovo i postaju život Kao stara Nojeva barka u hodnicima vremena izlazi još na svetlo parovi sa udisajima Moguće, moguće postaju sve moguće nemoguće stvari Moguće, moguće u jedno gledište obično Moguće, moguće i kako idu koraci plesa sa otvorenim rukama sve ih odbacim Ali kad žena rodi u zemlji noć je jutro i svi izlaze ponovo i postaju život Kao stara Nojeva barka u hodnicima vremena izlazi još na svetlo parovi sa udisajima Moguće, moguće postaju sve moguće nemoguće stvari i upaljena leti zemlja kao šibica na nebo Moguće, moguće i kako idu koraci plesa sa otvorenim rukama sve ih odbacim I stalno nešto kažem neku ljubav odplačem i stalno u meni tugujem o ruševinama Sa godinama mojim u čaršafima mojim kao duhovima Ne postoje mnoge gde da se nadamo zajedno pogledaj, pogledaj visoko i drugi vek živi
Sergioserbia © 04.06.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info