Loud
Σαν γυναίκα γεννά στο χώμα η νύχτα το πρωί κι όλα αντέχουν ξανά και γίνονται ζωή. Ποια παλιά κιβωτός μέσα απ’ του χρόνου τις στοές βγάζει ακόμα στο φως ζευγάρια αναπνοές. Δυνατά, δυνατά γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα Δυνατά, δυνατά σ’ ένα θέαμα κοινό Δυνατά, δυνατά κι όπως πάνε του χορού τα βήματα με τα χέρια ανοιχτά όλα τα περιφρονώ Μα σαν γυναίκα γεννά στο χώμα η νύχτα το πρωί κι όλα αντέχουν ξανά και γίνονται ζωή Ποια παλιά κιβωτός μέσα απ’ του χρόνου στοές βγάζει ακόμα στο φως ζευγάρια αναπνοές. Δυνατά, δυνατά γίναν όλα δυνατά τ’ αδύνατα Κι αναμμένο πετά σπίρτο η γη στον ουρανό Δυνατά, δυνατά κι όπως πάνε του χορού τα βήματα με τα χέρια ανοιχτά όλα τα περιφρονώ Κι όλο κάτι λέω κάποια αγάπη κλαίω κι όλο μέσα μου θρηνώ χαλάσματα Με τα χρόνια μου στα σεντόνια μου σαν φαντάσματα. Δεν υπάρχουν πολλά που να τα ελπίζουμε μαζί κοίτα, κοίτα ψηλά κι άλλος αιώνας ζει.		Like woman gives birh on the ground the night,the morning and everything comes out and becomes life! Which old ark throughout the tunels of time, brings still out to the light couples of breaths? Loud,loud! every thing weak becomes strong (or everything impossible,possible) Loud,loud! in a common scene Loud,loud! and as the steps of the dancing follow, with the arms open, i disdain everything! Like woman gives birh on the ground the night,the morning and everything comes out and becomes life! Which old ark throughout the tunels of time, brings still out to the light couples of breaths? Loud,loud! every thing weak becomes strong (or everything impossible,possible) And aflame throws a match, the earth into the sky Loud,loud! and as the steps of the dancing follow, with the arms open, i disdain everything! And always i say something, for some love i cry. And always in me i weep for rubble, with my years, in my sheets, like phantom. There is not much that we could hope together. Look,look high, another century becomes alive!
partenza © 10.06.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info