Îmbrăţişare
Εγώ, ο άνθρωπός σου, δεν είμαι πια... Ένας κρυφός καημός σου, μόνους μας κρατά... Σε πήρε η νύχτα, το σκοτάδι, τι το θες το χάδι; Κι όπως στο χέρι, το χέρι μου κρατάει... Είναι μαχαίρι το χάδι και πονάει... Είναι μαχαίρι το χάδι και πονάει... Όπως στο χέρι, το χέρι μου κρατάει... Εγώ, ο άγγελός σου, δε θα ’μαι πια... Ο δρόμος ο δικός σου άλλον δε χωρά... Σε πήρε η νύχτα, το σκοτάδι, τι το θες το χάδι; Κι όπως στο χέρι, το χέρι μου κρατάει, είναι μαχαίρι το χάδι και πονάει... Είναι μαχαίρι το χάδι και πονάει, όπως στο χέρι, το χέρι μου κρατάει...		Eu, bărbatul tău , nu mai sunt... O durere ascunsă de a mea, singură ne ţine... Te-a luat noaptea, întunericul, Ce vrei, îmbrăţişarea? Şi după cum în mână, mâna mea o ţine... Este un cuţit îmbrăţişarea şi doare... Este un cuţit îmbrăţişarea şi doare... După cum în mână , mâna mea o ţine... Eu, îngereul tău, nu mai sunt... Altcineva nu încape pe drumul tău... Te-a luat noaptea, întunericul, Ce vrei, îmbrăţişarea? Şi după cum în mână, mâna mea o ţine... Este un cuţit îmbrăţişarea şi doare... Este un cuţit îmbrăţişarea şi doare... După cum în mână , mâna mea o ţine...
Verona, Veronica © 17.07.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info