Do not ask the sky
Λόγο στο λόγο και ξεχαστήκαμε
μας πήρε ο πόνος και νυχτωθήκαμε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
Ό,τι μας βρήκε κι ό,τι μας λύπησε
σαν το μαχαίρι κρυφά μας χτύπησε
σβήσε το δάκρυ με το μαντίλι σου
να πιω τον ήλιο μέσα απ’ τα χείλη σου
Μην τον ρωτάς τον ουρανό
το σύννεφο και το φεγγάρι
το βλέμμα σου το σκοτεινό
κάτι απ’ τη νύχτα έχει πάρει
Absorbed in talking we lost touch with time
possessed by grief, we were overtaken by night
Extinguish the tears with your handkerchief,
so may i drink the sun from your lips.
Don't ask the sky,
the cloud, the moon;
your dark gaze
has taken something from the night.
What came upon us and saddened us
cunningly struck us like a knife.
Extinguish the tears with a handkerchief,
so I may drink the sun from your lips.
Don't ask the sky,
the cloud, the moon;
your dark gaze
has taken something from the night.
sf-oo © 24.07.2007