Amami
Σου γράφω πάλι από ανάγκη η ώρα πέντε το πρωί το μόνο πράγμα που `χει μείνει όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ Τι να τις κάνω τις τιμές τους τα λόγια τα θεατρικά μες στην οθόνη του μυαλού μου χάρτινα είδωλα νεκρά Να μ’ αγαπάς όσο μπορείς να μ’ αγαπάς Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό κι ίσως η ασχήμια του να φύγει μόλις πλυθώ και ξυριστώ Βρωμάει η ανάσα απ’ τα τσιγάρα βαραίνει ο νους μου απ’ τα πολλά στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα σε φέρνει ακόμα πιο κοντά Να μ’ αγαπάς όσο μπορείς να μ’ αγαπάς Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα η ανάγκη μου δε σταματά σαν το πουλί πάνω στο σύρμα σαν τον αλήτη που γυρνά Θέλω να `ρθείς και να μ’ ανάψεις το παραμύθι να μου πεις σαν μάνα γη να μ’ αγκαλιάσεις σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.		Ti scrivo di nuovo per necessita' sono le cinque del mattino l'unica cosa che e' rimasta in piedi nel mondo sei tu Cosa me ne faccio dei loro onori delle parole teatrali sullo schermo della mia mente (sono) idoli di carta morti Amami piu' che puoi amami Guardando nello specchio vedo una faccia conosciuta puo' darsi che la sua bruttezza se ne vada non appena mi saro' lavato e sbarbato Puzza di sigaretta il fiato la mente e' oberata da tante cose sul muro una specie di Monna Lisa ti porta ancora piu' vicino Amami piu' che puoi amami Anche se sta lettera e' finita il mio bisogno non cessa come un uccello sul filo come il vagabondo che va in giro Voglio che tu venga a darmi spirito a raccontarmi la favola ad abbracciarmi come madre terra che tu di nuovo venga come una luce bianca.
roberto patritti, roberto patritti © 30.07.2007

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info