Too much togetherness can kill
Ρίχνεις τα μάτια σου στη γη λες κι έχεις πάρει διαταγή να μην μιλήσεις Αν σε ρωτήσω το γιατί γυρνάς την πλάτη σου αντί να μου εξηγήσεις Άρχισες να λείπεις ξαφνικά και τα ερωτηματικά μου σαν μελίσσι κι ότι πριν φαινόταν φυσικό τώρα για λόγο βασικό πια θα ισχύσει Πάγωσε ο χρόνος την αγάπη μας κάποτε για αστείο το ‘χες πει το πολύ μαζί σκοτώνει το φιλί μας το παγώνει σκότωσε κι εμάς το πολύ μαζί σκοτώνει Έκανες την πλήξη σου θυμό κι έτσι άρχισα να επιθυμώ παλιές φιλίες μα όταν σκορπίζουν τα πουλιά μοιάζει η αγάπη σαν τις άδειες παραλίες Ήρθε κι η δική μας η στροφή κάποτε οι άνθρωποι οι σοφοί μας το ‘χαν μάθει δε θα καθαρίσουμε ποτέ άμα δε βρούμε το κρυμμένο μας το αγκάθι		You cast your eyes on the ground as if you have orders not to talk If I ask you why you dont explain,you turn your back to me All your sudden absences all my questions and doubts and what was natural before now it's uncertain,and that is sad Time has frozen our love once you said it as a joke Too much togetherness can kill it has frozen our kiss it killed us too Too much togetherness can kill You 've turned your boredom into anger and I started to long for old friendships but when the birds scatter away our love looks like an empty beach Our own turning point has come some wise people had warned us we' ll never find peace if we don't find the thorn in our side
Yiouli © 22.03.2004

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info