La strada, il tempo ed il dolore
Σαν ξημερώσει η μέρα μη θυμηθείς.
Λαβύρινθος η μνήμη και θα χαθείς.
κι είναι πολύς ο δρόμος να τον μετράς
μ’ ένα σχοινί στη θέση της καρδιάς.
Κυλάει το ποτάμι και προχωρά,
σου παίρνει τη στιγμή σου και τη γερνά.
Κι είναι πολύς ο χρόνος να τον μετράς
μ’ ένα ρολόι στη θέση της καρδιάς.
Ασήμαντες εικόνες σε κυνηγούν.
Οι φίλοι σου κοιμούνται και πώς να δουν!
Κι είναι πολύς ο πόνος να τον μετράς
με μια καρδιά στη θέση της καρδιάς.
Quando si fa giorno non ricordare.
La memoria e' un labirinto e ti perderai.
E tanta e' la strada da misurare
con una corda al posto del cuore.
Scorre il fiume e procede,
ti prende il momento e lo fa invecchiare.
E tanto e' il tempo da misurare
con un orologio al posto del cuore.
Immagini senza importanza ti inseguono.
I tuoi amici dormono e come possono vedere !
E tanto e' il dolore da misurare
con un cuore al posto del cuore...
roberto patritti, roberto patritti © 30.07.2007