Se ne va quel tempo (Gatsos)
Πάει ο καιρός, πάει ο καιρός
που ήταν ο κόσμος δροσερός
και κάθε αυγή ξεκινούσε μια πηγή
για να ποτίσει όλη τη γη
Ήρθανε νύχτες και βροχές
και χειμωνιάσαν οι ψυχές
και στο βαθύ το σκοτάδι έχει σταθεί
ένα παιδί να ζεσταθεί
Τώρα το δάκρυ κυλάει στο χώμα,
και πέρα απ’ το βοριά
ένα καράβι ρωτάει ακόμα
πού θα βρει στεριά
Πάει ο καιρός...
Se ne va quel tempo, se ne va quel tempo
quando il mondo era fresco
e ad ogni aurora prendeva a scorrere una fonte
per dar da bere a tutta la terra.
Arrivarono notti e piogge
e le anime indossarono abiti invernali
e nella profonda tenebra si è fermato
un bambino per riscaldarsi.
Adesso il pianto scorre nel terreno
e al di là della tramontana
un bastimento chiede ancora
dove può trovare la terraferma.
Se ne va quel tempo...
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 28.08.2007