Sono saliti in alto (Ritsos)
Τραβήξανε ψηλά πολύ ψηλά
Δύσκολο και να χαμηλώσουνε
Δύσκολο και να πουν το μπόι τους
Μέσα στ’ αλώνια που δειπνήσαν
μια βραδιά τα παλληκάρια
Μένουνε τα λιοκούκουτσα
και το αίμα το ξερό του φεγγαριού
Κι ο δεκαπεντασύλλαβος απ’ τ’ άρματά τους.
Μένουν τα κυπαρίσσια μένουν τα κυπαρίσσια
μένουν τα κυπαρίσσια κι ο δαφνώνας
Sono saliti in alto, troppo in alto.
Difficile che ora si abbassino.
Difficile anche che dicano la loro statura.
Dentro le aie dove cenarono
una sera i pallicari
restano i nòccioli delle olive
e il sangue rappreso della luna
e il decapentasillabo delle loro armi
Restano i cipressi restano i cipressi
restano i cipressi e il laureto.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 05.09.2007