To K. | ||
Όταν κάποιο βράδυ θα σε ξυπνήσει απότομη η κραυγή σου και τρέξεις στη μαμά σου να το πεις Και κείνη τρομαγμένη μες στο ψυγείο κλείσει τη φωνή σου μα θα `ναι αργά μεσάνυχτα και θα `χεις κουραστεί Όταν θ’ αγαπήσεις το γέλιο σου και την αναπνοή σου και δεις πως έχεις κάτι να μας πεις Στο πλάι σου ο άνθρωπος που διάλεξες βιτρίνα στη ζωή σου, τριάκοντα αργύρια αντίτιμο σιωπής Πες μας τι θα γίνει αν κάποτε θ’ αγγίξεις το κορμί σου και το βρεις τσακισμένο απ’ τις πληγές Και γύρω σου κούκλες χλωμές ανίκανες ν’ ακούσουν τη φωνή σου κι οι αλήθειες σου να σέρνονται στο πάτωμα γυμνές | When one night you will wake up suddenly from your own scream and you will run to tell you mom and she, fightened, will close your voice in the refridgerator but it will be too late at night and you will have grown tired. When you will love your laughter and your breath and you realize that you have something to tell us next to you, the man you chose for display in you life (has accepted) 30 silver coins for his silence. Tell us, what will happen if at some point of time you touch your body and find it wrecked from its wounds and around you (are) pale puppets, incapable of hearing your voice and all your truths* lay naked on the floor. | |
Fulminus © 10.04.2004 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info