La speranza di cui parlavi (M Eleftheriou)
Βρέχει μεσ’ στο σπίτι μου
πάλι στενοχώρια
βρέχει και μια θλίψη απ’ το πρωί
κι όχι τόσο που είμαστε
τρία χρόνια χώρια
όσο που με γέλασε η ζωή.
Η ελπίδα που έλεγες
έχει πια ξεφτίσει
δεν αλλάζει κάτι στη στιγμή.
Η στιγμή που θά `φερνε
κάποτε μια λύση
έχει πια οριστικά χαθεί.
Μοναχός περπάτησα
κι άδειασε η ψυχή μου
σαν ένα ποτήρι με νερό
σαν ποτήρι που έσπασε
δίπλα στη ζωή μου
κι ούτε στάλα πρόφτασα να πιω.
Piove di nuovo tristezza
sopra la mia casa
piove un dolore sin dal mattino
e non tanto perché siamo
da tre anni divisi
quanto perché la vita mi ha beffato.
La speranza di cui parlavi
ormai si è sfilacciata
nulla cambia in un istante.
L'istante capace di portare
una qualche soluzione
si è ormai perso definitivamente.
Tutto solo ho camminato
e la mia anima si è svuotata
come un bicchiere d'acqua
come un bicchiere che si è infranto
accanto alla mia vita
neppure una goccia ho fatto in tempo a berne.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 22.09.2007