Sull'erta del mondo (N. Gatsos)
Μες στη ζωή περπάτησα
κι είχα τον ήλιο προίκα.
Μόνο που φως δεν κράτησα
παρηγοριά δεν βρήκα.
Στου κόσμου την ανηφοριά
μου στήσανε καρτέρι
κι ήταν ο φίλος πυρκαγιά
ο αδερφός μαχαίρι.
Πήρα δροσιά και πότισα
τα μαραμένα στήθη
μόνο η καρδιά που ρώτησα
ποτέ δε μ’ αποκρίθη.
Camminai dentro la vita
e per dote avevo il sole
Solo che non trattenni luce
non trovai consolazione.
Sull'erta del mondo
mi tesero un agguato
e mi era amico l'incendio
fratello il pugnale.
Raccolsi rugiada e dissetai
i petti prosciugati
solamente il cuore che invocai
mai mi corrispose.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 04.11.2007