Pianto d' autunno (N. Gatsos)
Φθινοπώριασε κι άκουσα
το στερνό τ’ αντίο σου
φθινοπώριασε κι έκλεισα
το πικρό βιβλίο σου.
Σε τραγούδησα
σα μιαν απέραντη αμμουδιά
σα μια ροδιά
χωρίς κλαδιά.
Σε τραγούδησα
σα μια μεγάλη ακρογιαλιά
σα μια φωλιά
χωρίς πουλιά.
Φθινόπώριασε κι έσβησε
το ξανθό σου το αστέρι φθινοπώριασε
κι έγινε βορινό πια τ’ αγέρι.
Arrivò l'autunno e udii
il tuo ultimo saluto
arrivò l'autunno e richiusi
il tuo libro tanto triste.
Ti cantai
come una spiaggia interminabile
come un melograno
privo di rami.
Ti cantai
come un'immensa riviera
come un nido
vuoto di uccelli.
Arrivò l'autunno e si spense
la tua fulva stella arrivò l'autunno
e più non soffiò che tramontana.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 04.11.2007