Ya quiero irme
Θέλω να φύγω πια από δω, θέλω να φύγω πέρα,
σε κάποιο τόπο αγνώριστο και νέο,
θέλω να γίνω μια χρυσή σκόνη μες στον αιθέρα,
απλό στοιχείο, ελεύθερο, γενναίο.
Σαν όνειρο να φαίνονται απαλό και να μιλούνε
έως την ψυχή τα πράγματα του κόσμου,
ωραία να ‘ναι τα πρόσωπα και να χαμογελούνε,
ωραίος ακόμη ο ίδιος ο εαυτός μου.
Σκοτάδι τόσο εκεί μπορεί να μην υπάρχει, θεέ μου,
στη νύχτα, στην απόγνωση των τόπων,
στο φοβερό στερέωμα, στην ωρυγή του ανέμου,
στα βλέμματα, στα λόγια των ανθρώπων.
Να μην υπάρχει τίποτε, τίποτε πια, μα λίγη
χαρά και ικανοποίησις να μένει,
κι όλοι να λένε τάχα πως έχουν για πάντα φύγει,
όλοι πως είναι τάχα πεθαμένοι.
Ya quiero irme de aquí, quiero ir más allá,
a un lugar irreconocible y nuevo,
quiero llegar a ser un polvo de oro en el éter,
elemento simple, libre, valiente.
Que parezcan suaves como sueños y que hablen
hasta el alma las cosas del mundo,
que sean las caras bonitas y que sonrían,
bonito todavía mi propio mismo.
Quizás no haya tanta oscuridad allí, Dios mío,
en la noche, en la desesperación de los lugares,
en el firmamento tormentoso, en el grito del viento,
en las miradas, en las palabras de los hombres.
Que no existe nada, nada más, pero un poquito
de alegría y de satisfacción que quede,
y todos que digan que se han ido para siempre,
todos que están muertos.
maria_gr © 01.01.2008