Piccoli patrioti del sole (O. Elytis)
Ψηλά μ’ έναν πυρσό από στάχυα η λεβεντιά
προχωρεί μες στα κύματα και τραγουδάει:
Ω παιδιά που με νιώθετε πατριωτάκια του ήλιου
με βέργες και παράξενα πουλιά στα χέρια,
με χλοερές καρδιές και μάτια καθαρά
που ακούτε από τις παραλίες την ανατολή να βουίζει
ζεσταίνοντας στην αγκαλιά σας ένα φως απέραντο
από την άκρη τ’ ουρανού ως το βάθος της καρδιάς
με πείσμα πορφυρό πατριωτάκια του ήλιου
που λέτε: ο μόνος δρόμος είναι η ανατολή!
Της ελιάς και της συκιάς και του κυπαρισσιού,
των αμπελιών των ξεροπόταμων και των μεγάλων τρούλων
η γη ακουμπάει από τη μια μεριά στην όχθη των ονείρων σας.
Ακούστε με είμαι από τους δικούς σας δώστε μου ένα χέρι
που ν’ αγαπάει, με μιας να κόβει τα ολόκληρα όνειρα.
Να κολυμπάει ελεύθερα στα νιάτα των νεφών.
Η γη μιλάει κι ακούγεται απ’ το ρίγος των ματιών.
Lassù con una torcia di steli la valentìa
avanza tra le onde e canta:
O ragazzi che mi sentite dentro di voi - piccoli patrioti del sole
con verghe e strani uccelli in mano
con cuori verdeggianti e occhi puri
che dalle spiagge udite risuonare il levante
scaldando nel vostro abbraccio una luce perenne
dalla sommità del cielo fino alla profondità del cuore
con ostinazione purpurea - piccoli patrioti del sole
che dite: non c'è altra strada che il levante !
La terra dell'olivo e del fico e del cipresso
delle vigne delle fiumare e delle grandi cupole
si appoggia da un lato sulla sponda dei vostri sogni.
Ascoltatemi sono dei vostri datemi una mano
capace di amore che d'un tratto colga i sogni tutti interi.
Che liberamente nuoti nella giovinezza delle nuvole.
La terra parla e l'ascolta il fremito degli occhi.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 10.01.2008