Cînd mă-nfiori
Αγόρι μου, στολίδι μου,
σαν γέρνεις και μ’ αγγίζεις
πιο πέρα κι απ’ τα πέρατα
του κόσμου μ’ αρμενίζεις.
Σταλιά σταλιά κι αχόρταγα
τα πίνω τα φιλιά σου,
κουρνιάζω σαν αδύνατο
πουλί στην αγκαλιά σου.
Ματιά ματιά, τα μάτια σου
αγάπη με χορταίνουν,
τη μέρα με πεθαίνουνε,
τη νύχτα μ’ ανασταίνουν.
Άσε να μπω στα χείλη σου
τη δίψα μου να σβήσω
και την καρδιά σου, αγόρι μου,
δροσιά να την ποτίσω.
Iubitul meu, cînd mă-nfiori
cu-o tandră mîngîiere,
îmi pare că plutesc uşor
spre-un ţărm plin de mistere.
Săruturi dulci ca mierea sorb
din gura ta iubită
şi-n sînul tău mă cuibăresc
ca pasărea rănită.
Ochii tăi mari cînd mă privesc
iubire iradiază,
în plină zi ei mă ucid
şi noaptea mă-nviază.
Pe buzele-ţi vreau să mă plec,
să-mi stîmpăr setea mare
şi să-ţi învălui inima
cu-o boare de răcoare.
DETOBON © 17.01.2008