Sve ti (Ploutarxos)
Ξύπνησε η πόλη μ’ ένα άκαρδο ξημέρωμα
Και μ’ έναν ήλιο ειρωνικά να με κοιτάει
Σκηνοθετείς της μοναξιάς μου τ’αφιέρωμα
Με ένα αντίο για φινάλε που πονάει
Σφίγγω τα χείλη νευρικά για να ματώσουνε
Και με το αίμα της καρδιάς μείνε να γράψω
Μα λες δεν ήτανε γραφτό για να στεριώσουμε
Τ’ άδοξο τέλος πρέπει εγώ να υπογράψω
Όλα εσύ
Χαρές που γεύτηκα και απογοητεύτηκα
Όλα εσύ
Ζωής κοσμήματα που βγήκαν όλα ψεύτικα
Όλα εσύ
Της ερημιάς μου και του πάθους μου επανάσταση
Όλα εσύ
Η σταύρωση μου ήσουν μετά την ανάσταση
Άφησες μόνο τ’ όνομά μου στην ταυτότητα
Αυτή τη νύχτα όλα τ’ αλλα τα `χεις κλέψει
Μα της ψυχής μου τη χαμένη αθωότητα
Ξέρω μετά από σένα δε θα επιστρέψει
Probudio se grad s jednim bezdušnim svitanjem
i jednim suncem što me gleda ironično
ti režiraš posvećenost moje samoće
s jednim "zbogom" na kraju, što zadaje bol
Grizem usne nervozno, da prokrvare
i krvlju iz srca, "ostani" da napišem
ali kažeš nije bilo sudjeno da se venčamo
neslavni kraj treba ja da potpišem
Sve ti
radosti koje sam okusio i ostao razočaran
Sve ti
nakit života za koji se ispostavilo da je lažan
Sve ti
moje samoće i moje strasti pobuna
Sve ti
moje raspeće si bila posle uskrsnuća
Ostavila si u ličnoj karti samo moje ime
sve si ostalo ukrala ove noći
ali izgubljena nevinost moje duše
znam da se posle tebe neće povratiti
neraidaBGD, Ivana © 13.02.2008