Ménoùssis
Ο Μενούσης, ο Μπερμπίλης
κι ο Ρεσούλ Αγάς,
σε κρασοπουλειό πηγαίναν
για να φαν να πιούν.
Κει που τρώγαν,
κει που πίναν
και που γλένταγαν,
κάπου πιάσαν τη κουβέντα
για τις όμορφες.
Όμορφη γυναίκα που `χεις
βρε Μενούσ’ Αγά!
Πού την είδες, πού την ξέρεις
και τη μολογάς;
Χθες την είδα στο πηγάδι
που `παιρνε νερό
και της `δωσα το μαντήλι
και μου το `πλυνε.
Αν την ξέρεις κι αν την είδες,
πες μου τι φορεί;
Ασημένιο μεσοφόρι
με χρυσό φλουρί.
Κι ο Μενούσης,
μεθυσμένος πάει την έσφαξε.
Το πρωί ξεμεθυσμένος
πάει την έκλαψε.
Σήκω πάπια μ’ ,
σήκω χήνα μ’ ,
σήκω πέρδικα μ’ .
Σήκω λούσου και χτενίσου
κι έμπα στο χορό.
Να σε δουν τα παλληκάρια
να μαραίνονται.
Να σε δω κι εγώ ο καημένος
και να χαίρομαι.
Kyr Ménoùssis et Berbílis
et Ressoul- Aga
sont allés à la taverne
pour manger et boire.
- En buvant ils commencèrent
à parler tout bas
de l’attrait des jolies femmes
et de leur beauté.
- Qu'elle est belle ton épouse,
cher Menoùssi-Aga !
- Comment peux-tu parler d’elle?
L’as-tu jamais vue ?
- Je l’ai vue à la fontaine
et lui ai demandé
de laver mon mouchoir blanc
et elle a accepté.
- S’il est vrai, peux-tu décrire
ces habits au moins ?
- Elle avait une jolie robe,
un jupon en soie.
Ivre mort s’en va Menoùssis,
part pour l’égorger.
Dégrisé le lendemain
il pleure et se lamente :
-Lève-toi ma douce caille
et va te changer,
te parer, te rendre belle
et mener la danse
pour que tous les gars soupirent
en te regardant,
pour que moi aussi je puisse
encore t’admirer.
DETOBON © 11.03.2008