Zonder wederwoord
Πάνω στη στέγη μου ακούμπησε το φως
και πως τα τα βλέφαρά μου να σηκώσουν τόση αγάπη.
Πριν απ’ το στήθος μου ήσουν λέξη
μέσα στο στήθος μου πληγή.
Και τόσο πράσινο στο πέλαγος!
Op mijn dak leunde het licht
en hoe kunnen mijn oogleden zoveel liefde verdragen.
Nog vóór je mijn inborst werd was je een woord
nu ben je een wonde in mijn binnenste
En wat een groen in de wijde zee!
renehaentjens © 18.03.2008