Mamă şi Precistă
Ο ήλιος ήσουν κι η αυγή της νύχτας το φεγγάρι της μάνας μου ήσουν η ευχή της Παναγιάς η χάρη Έφυγες και κλαίει ο άνεμος το κύμα κλαίνε τ’ άστρα κι η νυχτιά κλαίει κι η μάνα μου στο μνήμα κλαίει, κλαίει κι η Παναγιά Στον πυρετό ήσουνα δροσιά κερί μες στο σκοτάδι άστρο στην κοσμοχαλασιά βασιλικός στον Άδη Έφυγες και κλαίει ο άνεμος το κύμα κλαίνε τ’ άστρα κι η νυχτιά κλαίει κι η μάνα μου στο μνήμα κλαίει, κλαίει κι η Παναγιά		Lumina soarelui erai Şi luna-n nopţi amare, Odorul mamei şi în rai Fecioarei mîndră floare. Ai plecat şi plînge valul mării, vîntul, Plînge şi cea din urmă stea, Plînge mama văzînd mormîntul, Plînge şi Precista cu ea. În arşiţă-erai vînt răcoros, În beznă – lumînare, Lăstar de crin şi chiparos Pe-a iadului cărare. Ai plecat şi plînge valul mării, vîntul, Plînge şi cea din urmă stea, Plînge mama văzînd mormîntul, Plînge şi Precista cu ea.
DETOBON © 20.03.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info