La guerra ci separa (Sofia Vembo)
Ούτ’ ένα δάκρυ από τα μάτια ας μη κυλήσει,
στου χωρισμού μας το πικρό τώρα φιλί,
πρέπει ο καθείς μας τώρα πια να πολεμήσει,
αφού η γλυκιά μας η πατρίδα το καλεί.
Είναι στιγμές που κι η αγάπη γονατίζει,
για τα μεγάλα της φυλής ιδανικά,
για μας η πιο όμορφη σελίδα τώρα αρχίζει,
ναι, πίστεψέ με κι έλα γέλασε γλυκά.
Μας χωρίζει ο πόλεμος,
μα θεριεύει η ελπίδα,
πως για τη γλυκιά πατρίδα
φεύγω τώρα εκδικητής.
Μας χωρίζει ο πόλεμος,
μα αν με νιώθει η ψυχή σου,
φέρνε με στην προσευχή σου,
να γυρίσω νικητής.
Nemmeno una lacrima deve scorrere dagli occhi,
nel bacio ora tanto amaro della nostra separazione,
ormai bisogna che ognuno di noi si batta,
perché lo chiede la nostra dolce patria.
Sono momenti in cui si inginocchia anche l'amore,
per i grandi ideali della nazione,
per noi comincia adesso la pagina più bella,
credimi, su, e vieni a farmi un dolce sorriso.
La guerra ci separa,
ma cresce la speranza,
perché la mia dolce patria
io vado a vendicare.
La guerra ci separa,
ma se la tua anima mi intende,
ricordami nelle tue preghiere,
che ritorni vincitore.
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 20.03.2008