Wardar
Με μια βαλίτσα αναμνήσεις
κι ένα τσιγάρο πόνο,
πήρα τους δρόμους μόνος μου
φυγάς σε ξένο κόσμο.
Σε μια γωνιά σαν στάθηκα
κοίταξα τι αφήνω
και η ματιά σου έλαμψε
σαν φλόγα μεσ’ το κρύο.
Βαρδάρη φύσηξε να σβήσεις το φεγγάρι
να μη μπορώ να δω ο πόνος που με πάει
Φύσα να πάρεις ότι έμεινε από μένα
κι άφησε πίσω μακριά κάθε της ψέμα.
Στης Σαλονίκης τα στενά
ζητάω λίγη αγάπη
αυτή που μου κλεψες εσύ
και πέταξες στην άκρη
Για μια στιγμή σαν σκέφτηκα
πως ζούσα σε μια πλάνη
άδειασε ο κόσμος γύρω μου
και κύλησε ένα δάκρυ!
Razem z walizką pełną wspomnień
I bólu papierosem
Ruszyłem w drogę całkiem sam
Wygnany w strony obce
Na rogu przystanąłem tak
Spojrzałem co porzucam
Rozbłysło wtem spojrzenie twe
Jak płomień mróz zakłóca
Wardarze powiejże i zgaś księżyca lśnienie
Żebym nie widział dokąd wiedzie mnie cierpienie
Rozprosz po świecie co zostało jeszcze ze mnie
W dal odrzuć każde jej fałszywe zapewnienie
W wąskich uliczkach Tesalonik
Odnaleźć miłość pragnę
Tę którą skradłaś kiedyś mi
I wyrzuciłaś nagle
Przez chwilę pomyślałem tak
Że złudzeniami żyłem
Świat wokół mnie rozpłynął się
I łza się potoczyła
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 26.04.2008