Stara historia
Ιστορίες παλιές θα ’ρθεις να πεις να διαλέξω τις ξέρω καλά τις ξέρω τις έμαθα απ’ έξω Ιστορία παλιά που σου λέει ξανά σ’ αγαπώ τώρα πάω, πάω μακριά Και ό,τι κι αν πεις είναι αργά δε μετράει σαν σπάσει η αγάπη ξανά δεν κολλάει Τώρα πάω, πάω μακριά σ’ αγαπάω, μα ειν’ αργά Ιστορία παλιά θα σου πω άλλη μια φορά τα λόγια της ακριβός θησαυρός οι λέξεις της είναι χρυσός Μην την πεις μην την πεις μ’ ακούς η σιωπή σου ειν’ ο μόνος χρυσός δε σ’ ακούω, δεν έχεις φωνή τα ξεπούλησες όλα, δε μένει δραχμή και στη μάχη που θέλεις να πας έχεις χάσει από πριν φύγε, μην πολεμάς Τι μου ’πες τι σου πα είναι αργά δε μετράει σαν σπάσει η αγάπη ξανά δε κολλάει Μα πού πας; Πάω μακριά Μ’ αγαπάς; Σ’ το λέω ειν’ αργά! Ιστορία παλιά τελευταία φορά θα σου πω μην ψάχνεις τέλος κι αρχή η φωτιά σου έχει σβήσει είμαι σ’ άλλη εποχή Πονά η φωνή σου, μη λες αν φύγεις εσύ δεν υπάρχω κι εγώ δεν έχει η ιστορία αρχή ούτε τέλος κάθε της λέξη θανάσιμο βέλος Και ό,τι κι αν πούμε είναι αργά, δε μετράει σαν σπάσει η αγάπη ξανά δε κολλάει Τώρα πάω, πάω μακριά σ’ αγαπάω, μα είναι αργά τώρα πάω, σ’ αγαπάω...		Historie stare jak świat Opowiesz - chcesz bym wybrała Tak dobrze je znam Na pamięć już wszystkie je poznałam Historia stara jak świat Która mówi znów że kocham cię Teraz ruszam - daleko tak Cokolwiek mi rzekniesz Istotne już nie jest Gdy miłość raz pęknie Nie można jej skleić Teraz ruszam - daleko tak Miłość wzrusza - zbyt późno już wszak Historia stara jak świat Mówię ci już kolejny raz Że słowa jej drogim skarbem nam są Wyrazy jej złotem się lśnią Nie mów jej Słuchaj - nie mów jej Bo prawdziwy skarb jest ciszą twą Już nie słyszę - ktoś zabrał ci głos Bo już wszystko sprzedałeś - nie został ni grosz A w tej bitwie co stoczyć dziś chcesz Już przegrałeś swój bój Odejdź - nie walcz - już wiesz Co rzeknę co rzekniesz Istotne już nie jest Gdy miłość raz pęknie Nie można jej skleić Dokąd mkniesz? Daleko tak Kochasz mnie? Zbyt późno już wszak! Historia stara jak świat Mówię ci to ostatni już raz Nieważne gdzie meta gdzie start Ogień twój dawno wygasł W innej epoce trwam Twój głos sprawia ból - milcz więc Odejdziesz - a ja Ja nie będę już żył Historia ta nie ma Początku ni końca A słowo jak strzała jest przeszywająca Cokolwiek się rzeknie Istotne już nie jest Gdy miłość raz pęknie Nie można jej skleić Teraz ruszam - daleko tak Miłość wzrusza - zbyt późno już wszak Teraz ruszam - miłość wzrusza
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 19.05.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info