Southern Bird Of Vehement Temper (KARAOKE)
Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Χίλια σύννεφα κλαίνε
Δεν είσαι εδώ
Τον άδειο κόσμο
Κοιτάζω έξω
Όσο πίσω κι αν τρέξω
Δε θα σε βρω
Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις
Σ` ένα άδειο σπίτι
Σαν παραμύθι
Έχτισες στην καρδιά μου
Ζεστή φωλιά
Μα τώρα ξέρω τα παραμύθια
Τα νικάει η συνήθεια, η λησμονιά
Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του Νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις
Η μέρα τρέμει στη γη που μένω
Όλα μοιάζουν να λένε
Δεν είσαι εδώ
Καπνός και σκόνη
Δεν ανασαίνω
να το τέλος γραμμένο πια τι ζητώ
Κάποτε ήσουν πληγωμένη
Βιαστικό πουλί του νότου
Δεν μπορούσες να πετάξεις
Δεν μπορούσες να ξεχάσεις!
The day is trembling in the world I live in
Clouds in thousands are grieving
You are away
I'm looking out now
The world is empty
To run back I am tempted
I can't find you there
Once you must have gotten injured
Southern bird of vehement temper
Neither could you fly for safety
Neither could you just forget it
Like in a story
On empty storeys
You once built in my bosom
A cosy nest
I've learnt such stories get habit-ridden
And fall into oblivion - lose interest
Once you must have gotten injured
Southern bird of vehement temper
Neither could you fly for safety
Neither could you just forget it
The day is trembling in the world around me
All the things seem to expound it
You are away
It's dusty and smoky
My breath is choky
And the end is now certain - do what I may
Once you must have gotten injured
Southern bird of vehement temper
Neither could you fly for safety
Neither could you just forget it
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 03.06.2008