Abaton
Δεν είν’ αλήθεια πως άνοιξε η πόρτα και μπήκε στο σκοτάδι του κήπου η ευωδιά απ’ τα υγρά τα χόρτα Δεν ειν’ αλήθεια στο άβατο αυτό που έσβηνε η ζωή μου πως άναψε στα χείλια κρυφό φιλί καυτό Μαλλιά βρεγμένα δάχτυλα μπλεγμένα το φως που ξημερώνει η αγάπη που λυτρώνει στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλλασσα να χαθούμε στη θάλασσσα μαζί Δεν είν’ αλήθεια πως είδαμε τ’ αστέρια μαζί με το φεγγάρι να κρέμονται γλυκά απ’ των κλαδιών τα χέρια Κι αν είν’ αλήθεια πως ήρθε καλοκαίρι ο ήλιος ο ζεστός μας πήρε μια για πάντα απ’ της βροχής τα μέρη Μαλλιά βρεγμένα δάχτυλα μπλεγμένα το φως που ξημερώνει η αγάπη που λυτρώνει στη θάλασσα, να κρυφτούμε στη θάλλασσα να χαθούμε στη θάλασσσα μαζί		No es verdad que se haya abierto la puerta y haya entrado en la oscuridad la fragancia del jardín de la hierba mojada No es verdad en este abaton donde se apagaba mi vida que se haya encendido en los labios beso oculto ardiente Pelo mojado dedos cruzados la luz que amanece el amor que libera en el mar, que nos escondamos en el mar que nos perdamos juntos en el mar No es verdad que hayamos visto las estrellas juntas a la luna colgadas suavemente en los brazos de las ramas Y si es verdad que ha llegado el verano el sol caliente nos ha sacado una vez por todas de los lugares de la lluvia Pelo mojado dedos cruzados la luz que amanece el amor que libera en el mar, que nos escondamos en el mar que nos perdamos juntos en el mar
Fotiní © 04.06.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info