Le caneton
Έχω ένα παπάκι να μου κάνει πα
να μου κάνει πα, πα, πα
Και ένα κουνελάκι που όλο μου κουνάει
που όλο μου κουνάει τ’ αφτιά
Και δε μου καίγεται καρφί
αν εσύ περνάς και δε μου ξαναμιλάς
Ίσως να ξανάρθεις όταν θα έχω πια
όταν, θα έχω πια χαθεί
κι ή θα μ’ έχουν θάψει ή θα έχω μα
ή θα έχω μαραθεί
Και ας μη σου καίγεται καρφί
Και ας συνήθισες και ας συνήθισες και εσύ
J'ai un caneton qui me fait coin
qui me fait coin coin coin
Et un petit lapin qui n'arrête pas
qui n'arrête pas de me couiner aux oreilles.
Et je me fiche complètement
que tu passes sans vouloir plus me parler.
Peut-être reviendras-tu quand j'aurai
quand j'aurai disparu
ou quand on m'aura enterré(e) ou quand j'au-
ou quand j'aurai dépéri.
Puisse tu t'en ficher complètement
Et t'y habituer et t'y habituer toi aussi.
aristobule, Denis © 19.10.2008