Tills jag blev bekant med dig
Τη μοναξιά για χρόνια εγώ συνήθισα
χαρίζοντας εφήμερα φιλιά
Σε δρόμους δίχως αύριο ξενύχτησα
παρέα με την άδεια μου καρδιά
Μέχρι που γνώρισα εσένα
και όλα ξένα τα παλιά
κι όλη η ζωή μου στα χαμένα
μέχρι που γνώρισα εσένα
Μέχρι που γνώρισα εσένα
και είν’ η πρώτη μου φορά
που λέω πως ζω αληθινά
Τη μοναξιά τα βράδια εγώ αγκάλιαζα
κοιτώντας ένα γκρίζο ουρανό
Τον δρόμο της ζωής μου δεν τον άλλαξα
γιατί έτσι είχα μάθει εγώ να ζω
Μέχρι που γνώρισα εσένα
και όλα ξένα τα παλιά...
Med ensamhet i åratal blev jag van
skänkte varje dag kyssar
På gator utan morgon övernattade
sällskap med mitt tomt hjärta
Tills jag blev bekant med dig
och allt gammalt så underligt
och hela mitt liv förlorat
tills jag blev bekant med dig
Tills jag blev bekant med dig
och det är första gången
jag säger att jag faktiskt lever
Ensamheten om kvällarna jag omfamnade
och tittade på den gråa himmeln
Mitt livets väg förändrade jag inte
för att så där hade jag lärt mig att leva
Tills jag blev bekant med dig
och allt gammalt så underligt...
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 28.10.2008