Accordéon
Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
που ήξερε και έπαιζε τ’ ακορντεόν
όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
φωτιές στα χέρια του άναβε τ’ ακορντεόν
Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ’ άλλα
κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
και μια ριπή σταμάτησε τ’ ακορντεόν
Τ’ αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
δε θα περάσει ο φασισμός
Dans mon vieux quartier j'avais un ami
Qui savait jouer de l'accordéon
Quand il chantait c'était le soleil en personne
L'accordéon allumait des feux dans ses mains
Mais un soir sombre comme n'importe quel autre
Il faisait "le 22" en jouant de l'accordéon
Des camions fascistes ont surgi dans le parc
Et une rafale a stoppé l'accordéon
La consigne entamée me hante toujours
Chaque fois que j'entends un accordéon
Et il a marqué ma vie comme une empreinte
Le fascisme ne passera pas
www.projethomere.com © 01.11.2008