La complainte de l'exilé
Σαν απόκληρος γυρίζω στην κακούργα ξενιτιά Περιπλανώμενος δυστυχισμένος Μακριά απ’ της μάνας μου την αγκαλιά Κλαίνε τα πουλιά για αέρα Και τα δέντρα για νερό Κλαίω μανούλα μου κι εγώ για σένα Που έχω χρόνια για να σε ειδώ Πάρε χάρε την ψυχή μου Ησυχία για να βρω Αφού το θέλησε η μαύρη μοίρα Μες τη ζωή μου να μη χαρώ		Tel un déshérité j'erre dans un noir exil sans but et malheureux loin des bras de ma mère Les oiseaux pleurent l'espace et les arbres l'eau moi aussi mère je me languis de toi après tant d'années d'absence Mort, prends mon âme je trouverai le repos puisque le noir destin a voulu que dans cette vie le plaisir me fuie
stephellas, Stéphane © 15.11.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info