Così va il mondo (N. Gatsos)
Είπες θα γυρίσεις και περίμενα καιρό
σαν το διψασμένο της βροχούλας το νερό
έμοιαζε η καρδιά μου με πουλί στην ερημιά
άνοιξη δε γνώρισα καμιά
Κοίταξα στο δρόμο το διαβάτη το στερνό
είδα στο τραπέζι το ποτήρι το αδειανό
έτσι πάει ο κόσμος μη ζητάς να πάει αλλιώς
έτσι σμίγει ο κόσμος ο καινούργιος και ο παλιός
Είπες θα γυρίσεις και περίμενα καιρό
σαν τον πεινασμένο το ψωμάκι το ξερό
έμοιαζα με δένδρο που `χει χάσει τον καρπό
έφυγες κι ακόμα σ’ αγαπώ
Mi dicesti "ritornerò" e aspettavo quel momento
come l'assetato l'acqua della pioviggine
il mio cuore sembrava un uccello solitario
non ho mai saputo che sia una primavera
Guardai nella strada l'ultimo passante
vidi sulla tavola un bicchiere ancora vuoto
il mondo va così e non cercare che altrimenti vada
le vie del mondo s'incrociano così, il vecchio e il nuovo.
Dicesti "ritornerò" e aspettavo quel momento
come l'affamato il pane rinsecchito
assomigliavo a un albero che abbia perduto i frutti
te ne sei andata ma ti amo ancora
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 21.11.2008