Uchodźcy z Bałkanów
Ματωμένες φυλές, των ποιητών των λυγμών, άγιοι τόποι
τραγικές συλλαβές, σκαλιστή του πολέμου μετώπη
Οι Βαλκάνιοι λαοί, της Ευρώπης τ’ απότιστο δέντρο
ορφανή μου ψυχή, ξεροκέφαλο ατίθασο κέντρο.
Η βουβή Ανατολή και της δύσης τα πρόσωπα τ’ άδεια
μητριές αγκαλιές προσφυγιά μου και χρόνια σκοτάδια.
Πουθενά δε χωρά του Βαλκάνιου φυγά η οδύνη
σα σκιά τριγυρνά και στη μνήμη το σχήμα της δίνει.
Μυστικές μου φωνές των προγόνων μου πείσμα αρχαίο
της Βαλκάνιες καρδιές σε χορό να ενώσετε νέο.
Ετούτη εδώ η καρδιά, δεν μπορεί σ’ άλλο τόπο να ζήσει
σαν ηφαίστειο ξεσπά κι ας καεί πριν στη δύση της σβήσει.
Τις ψυχές τους κεριά οι Βαλκάνιοι ακρίτες ν’ ανάψουν
να πετάξουν ξανά οι αετοί και το μέλλον να ψάξουν.
Μυστικές μου φωνές των προγόνων μου πείσμα αρχαίο
της Βαλκάνιες καρδιές σε χορό να ενώσετε νέο
Narody przelanej krwi - wieszczy i żalu pieśni - miejsc świętych
Sylab tragicznych krzyk - fryz z metopą wojnami pocięty
Bałkańskich narodów ruch - Europy drzewo proszące o wodę
Osierocony mój duch - przekorny krnąbrny to świata jest środek
Z tej strony głuchy wschód - tam zachodu lic zobojętnienie
Ramion macoszych chłód - moje uchodźctwo i lata jak cienie
Nigdzie nie znajdą swych miejsc - bałkańskiego uchodźcy udręki
Błąkają się niczym cień - odciskając swe kształty w pamięci
Głosy tajemne me - moich przodków odwieczny uporze
Rzesze bałkańskich serc - w nowym tańcu połączyć dziś możesz
To serce co bije mi - w innym miejscu już żyć nie potrafi
Jak wulkan wybuchem grzmi - niech wypali się nim noc je zagasi
Swoich dusz tysiąc świec - niech znad granic strażnicy zapalą
Orły niech wzniosą się - aby przyszłość na nowo odnaleźć
Głosy tajemne me - moich przodków odwieczny uporze
Rzesze bałkańskich serc - w nowym tańcu połączyć dziś możesz
EleutheriaPL, Elżbieta Flisak © 24.11.2008