A Salónica
Ήρθες και έφυγες σαν άνεμος και τώρα δεν καταλαβαίνω πώς
μου είπες «σ’ αγαπάω» μα πρέπει αλλού να πάω, να σωθώ.
Προσωπικός μου ήσουν άγγελος και τώρα σκοτεινιάζει ο ουρανός.
Όταν μου λες αντίο γινόμαστε κι οι δύο ένας καημός.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
Να σε κοιτάζω άλλο δεν μπορώ γιατί μπερδεύομαι και απορώ,
που λες πως δεν αντέχεις στο πλάι σου να μ’ έχεις, απορώ.
Είπες να σε αγγίζω πως δε θες κι ότι θυμάσαι πάντα αυτά που λες.
Από ένα «κατά λάθος» κάνεις μεγάλο λάθος και θα κλαις.
Κι αν δεν ανέχεσαι τα βουρκωμένα μάτια,
κι αν δεν μπορείς τις μακρινές διαδρομές.
στη Σαλονίκη να μην έρχεσαι ποτέ τις Κυριακές
Llegaste y te fuiste como el viento y ahora no entiendo cómo
me dijiste “te quiero”, pero a otro lugar he de ir para sobrevivir.
Eras mi ángel de la guarda y ahora se oscurece el cielo.
Cuando me dices adiós en un lamento nos convertimos los dos.
Y si no aguantas los ojos llorosos,
y si no puedes con los largos recorridos,
no vengas nunca a Salónica los domingos.
Al mirarte no puedo más porque me confundo y no me puedo explicar
que digas que no aguantas tenerme a tu lado, no me lo pudo explicar.
Dijiste que no quieres que te acaricie y siempre recuerdas aquello que dices.
Por un “sin querer” has cometido un gran error y lo lamentarás.
Y si no aguantas los ojos llorosos,
y si no puedes con los largos recorridos,
no vengas nunca a Salónica los domingos.
eclatant © 24.11.2008