Lontano rintoccano campane - 9° (O. Elytis)
Μακριά χτυπούν καμπάνες από κρύσταλλο
λένε γι’ αυτόν που κάηκε μες στη ζωή
όπως η μέλισσα μέσα στου θυμαριού το ανάβρυσμα
για την αυγή που πνίγηκε στα χωματένια στήθια
ενώ μηνούσε μιαν ημέρα πάλλαμπρη
για τη νυφάδα που άστραψε μες στο μυαλό κι εσβήστη
τότες ακούστηκε μακριά η σφυριγματιά της σφαίρας
και πέταξε ψηλά θρηνώντας η Αλβανίδα πέρδικα!
Lontano rintoccano campane di cristallo -
parlano di lui, che arse nella vita
come l'ape nell' erompere del timo
dell'alba che affogò nei petti ormai di zolla
mentre annunciava un giorno sfolgorante
del cristallo di neve che gli brillò nel cervello e che si spense
quando il fischiar della palla fu udito di lontano
e gemente volò su in alto la pernice d'Albania !
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 28.11.2008