Een maanloze nacht
Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι
το σκοτάδι είναι βαθύ
κι όμως ένα παλληκάρι
δεν μπορεί να κοιμηθεί
Άραγε τι περιμένει
απ’ το βράδυ ως το πρωί
στο στενό το παραθύρι
που φωτίζει με κερί
Πόρτα ανοίγει πόρτα κλείνει
με βαρύ αναστεναγμό
ας μπορούσα να μαντέψω
της καρδιάς του τον καημό
Een maanloze nacht
de duisternis is diep
maar er is een kerel
die niet kan slapen
Waarop wacht hij, vraag ik me af
van ’s avonds laat tot ’s morgens vroeg
aan het smalle raampje
verlicht door een kaars
Deur gaat (of: doet hij) open, dan weer dicht
met een zware zucht
kon ik maar raden
de droefenis in zijn hart
renehaentjens © 01.12.2008