Thessalonikin rouvaseni
Στου σπιτιού σου εμπρός τα σκαλοπάτια
για τα όμορφα γλυκά σου μάτια,
Θεσσαλονικιά κυρά μου
όμορφη αρχόντισσά μου
κάθε βράδυ πάντα τριγυρνώ,
για να βγεις να σου μιλήσω
και γλυκά να σε φιλήσω
αφού ξέρεις πόσο σ’ αγαπώ.
Κάθε βράδυ μπαίνω στην ταβέρνα
για τα μάτια σου τα μαγεμένα.
Για τα δυο σμιχτά σου φρύδια
σαν γελάς μοιάζουν με φίδια
και μου καίνε φως μου την καρδιά
το `ριξα και στο ποτήρι
για μεγάλο σου χατήρι
μα δε βρίσκω ο δόλιος γιατρειά.
Σούρας τριγυρνώ στο Μπεξινάρι
και μιλώ για σε με το φεγγάρι.
Ξημερώνομαι βραδιάζω
κι όλο κρυφαναστενάζω
δε σε βρίσκω όμως πουθενά
Θεσσαλονικιά κυρά μου
για να σβήσω το σεβντά μου
δε σε βρίσκω όμως πουθενά.
Kotisi edessä portailla
kauniille ihanille silmillesi,
Thessalonikin rouvaseni
kaunis ruhtinattareni
joka ilta aina kiertelen,
että tulisit ulos juttelemaan
ja ihanasti sinua suutelisin
että tietäisit kuinka sinua rakastan.
Joka ilta menen tavernaan
vuoksi silmiesi vangitsevien.
Sekaiset kulmakarvasi
nauraessasi muistuttavat käärmeitä
ja polttavat rakkaani sydämeni
sen heittäisin juomalasiin
suureksi iloksesi
mutten löydä kurja parannusta.
Juovuksissa kiertelen Beksinarissa
ja puhun sinusta kuutamon kanssa.
Aurinkoni nousee ja laskee
ja salaa huokaisen
en sua löydä kuitenkaan mistään
Thessalonikin rouvaseni
sammuttaakseni intohimoni
en sua löydä kuitenkaan mistään.
ΜάρκοςΤο, Markus Torssonen © 01.12.2008