Larmes d'automne
Φθινοπώριασε κι άκουσα
το στερνό τ’ αντίο σου
φθινοπώριασε κι έκλεισα
το πικρό βιβλίο σου.
Σε τραγούδησα
σα μιαν απέραντη αμμουδιά
σα μια ροδιά
χωρίς κλαδιά.
Σε τραγούδησα
σα μια μεγάλη ακρογιαλιά
σα μια φωλιά
χωρίς πουλιά.
Φθινόπώριασε κι έσβησε
το ξανθό σου το αστέρι φθινοπώριασε
κι έγινε βορινό πια τ’ αγέρι.
L'automne est venu et j'ai entendu
ton dernier adieu
l'automne est venu et j'ai fermé
ton livre amer
Je t'ai chantée
comme une plage infinie
comme un grenadier
sans branches.
Je t'ai chantée
comme un rivage étendu
comme un nid
sans oiseaux.
L'automne est venu
et ton étoile blonde s'est éteinte
l'automne est venu et le vent du nord souffle désormais
stephellas, Stéphane © 01.12.2008