Mon homme
Χρόνια και χρόνια
με τυραννάει
κι ούτε μια στάλα
δεν με πονάει
γιατί;
Και ζω κοντά του
μες τη μιζέρια
χειμώνες τώρα
και καλοκαίρια
γιατί;
Και με βαριέται
και μ’άλλες πάει
και μου τα παίρνει
και με χτυπάει
γιατί;
Μα τον λατρεύω
κι είναι το φως μου
γιατί είναι βλέπεις
ο άνθρωπός μου
Δεν είναι γόης
δεν είναι ωραίος
και κολυμπάει
μέσα στο χρέος
γιατί;
κι ένα κοστούμι
μονάχα έχει
που το φοράει
χιονίζει βρέχει
γιατί;
κι όλο τα πίνει
κι όλο τα σπάει
κι όλο σε μένα
μετά ξεσπάει
γιατί;
Δε μου μιλάει
για το φεγγάρι
κι ένα λουλούδι
δε μου `χει πάρει
γιατί;
Μονάχα πίκρες
μού `χει χαρίσει
ποτέ δε μού `χει
γλυκομιλήσει
γιατί;
Ποτέ δε μού `χει
χαμογελάσει
κι ο έρωτάς του
μ’έχει γεράσει
γιατί;
Des années durant
il me tourmente
et jamais cela
ne me fait mal
pourquoi?
Et je vis près de lui
dans la misère
tant d'hivers maintenant
et d'étés
pourquoi?
Et il est fatigué de moi
et il va avec d'autres
et il me rudoie
et me frappe
pourquoi?
Mais je l'adore
et il est ma lumière
parce qu'il est vois-tu
mon homme
Il n'est pas séducteur
il n'est pas beau
et il nage
dans les dettes
pourquoi?
il n'a qu'un costume
qu'il porte
par temps de neige et de pluie
pourquoi?
et il boit tout
et il casse tout
et c'est avec moi ensuite
qu'il explose
pourquoi?
Il ne me parle pas
de la lune
et ne m'a jamais
offert de fleurs
pourquoi?
Il ne m'a apporté
que de l'amertume
jamais il ne m'a parlé
avec douceur
pourquoi?
Jamais
il ne m'a souri
et son amour
m'a vieilli
pourquoi?
stephellas, Stéphane © 01.12.2008