Kleine, heerlijke, oude September | ||
Ένας μικρός Σεπτέμβρης βάζει τα κλάμματα που στο σχολειό τον πάνε να μάθει γράμματα θέλει να παίξει ακόμα με τ’ άστρα τ’ ουρανού πριν έρθουν πρωτοβρόχια και συννεφιές στο νου πρωτάκι, σχολιαρούδι, του κλέβουν το τραγούδι, του κλέβουν το τραγούδι... Ένας γλυκός Σεπτέμβρης στάζει το μέλι του σωστό παληκαράκι τρυγάει τ’ αμπέλι του στα Σπάτα λινοβάτης, στο Κορωπί γαμπρός να τρέμουν τα κορίτσια στα βλέφαρά του μπρος φυσάει ο απηλιώτης, ο ζέφυρος της νιότης φυσάει ο απηλιώτης... Ένας παλιός Σεπτέμβρης φίλος αχώριστος καθώς περνούν τα χρόνια γίνεται αγνώριστος το κόκκινο ραγίζει στα μήλα της Ροδιάς κίτρινα πέφτουν φύλλα στον κήπο της καρδιάς Η νύχτα μεγαλώνει, δίχτυα στο φως απλώνει, η νύχτα μεγαλώνει... | Kleine September zet het op een huilen want hij moet naar school, leren lezen en schrijven hij wil nog spelen met de sterren aan de hemel voordat de eerste regendruppels en de wolken zijn geest vullen eerstejaars scholiertje, zijn liedjes worden hem afgenomen, zijn liedjes.... Heerlijke September, zoet als honing als een braaf manneke oogst hij de druiven in de wijngaard vaak gezien in Spata, graag gezien in Koropi waar de meiden beven voor zijn oogopslag en de zonnewind waait, de zephyr uit het zuiden, de zonnewind waait.... Oude September, onafscheidelijke vriend die met het verstrijken van de jaren onherkenbaar wordt. Het rode binnenste barst uit de granaatappels en gele bladeren vallen in de tuin van het hart de nachten lengen, vangen het licht in hun netten de nachten lengen... | |
saminthe © 01.12.2008 |
Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info