Mille, dix mille vagues
Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί Μέρες της αρμύρας κι ο ήλιος πάντα εκεί με τα μακεδονίτικα πουλιά και τ’ αρμενάκια που ελοξοδρόμησαν και χάσανε την Μπαρμπαριά Πότε παραμονεύοντας τον πόρφυρα το μαύρο ψάρι έρχεται φεύγει μικραίνουν οι κύκλοι του Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί Μεγάλωσαν τα γένια μας η ψυχή μας αλλιώτεψε αγριεμένο το σκυλί γαβγίζει τη φωνή του βοήθα καλέ μου μη φαγωθούμε μεταξύ μας Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί Ώρες ώρες μερεύουμε με τη χορδή της λύρας δεμένος πισθάγκωνα στο μεσιανό κατάρτι ο Χιώτης ο τυφλός τραγουδιστής βραχνός προφήτης μασώντας τη μαστίχα του παινεύει την Ελένη κι άλλοτε τη Τζαβέλαινα τραβάει στο χορό Χίλια μύρια κύματα μακριά τ’ Αϊβαλί		Mille, dix mille vagues, loin d'Aïvali. Des jours de saumure et le soleil toujours là Et les oiseaux macédoniens et les matelots Qui ont fait fausse route et ont perdu la Barbarie Des fois, guettant le porphyre Le poisson noir s'en vient, s'en va Ses cercles se réduisent Mille, dix mille vagues, loin d'Aïvali. Nos barbes ont poussé, nos âmes ont changé Le chien furieux, aboie de toute ses forces Au secours, mon bon, on ne va pas s'entretuer Mille, dix mille vagues, loin d'Aïvali. Par moments, on s'accalme (au son) des cordes de la lyre Les mains dans le dos, attaché, sur le grand-mât Le Khiote, chanteur aveugle, rauque prophète En mâchouillant sa mastikha élogie Hélène Et d'autres fois il entraîne à danser Tzavelena Mille, dix mille vagues, loin d'Aïvali.
www.projethomere.com © 07.12.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info