Un profond silence est tombé
Έπεφτε βαθιά σιωπή
στο παλιό μας δάσο
"τρέξε να σε πιάσω"
μου χες πρωτοπεί
Και όταν έτριζε η βροχή
στα πεσμένα φύλλα,
πόση ανατριχίλα
μέσα στην ψυχή.
Κίτρινο πικρό κρασί,
κίτρινο φεγγάρι,
φεύγαν οι φαντάροι
έφευγες και συ.
Κι είχες μέσα στην ματιά
ένα σκούρο θάμπος,
ένα σκούρο...σάμπως
να ‘πεφτε η νυχτιά
Κάποια κόκκινη πληγή
που δεν λέει να κλείσει,
το μικρό ξωκλήσι
δίπλα στην πηγή
Και μια κίτρινη σιγή
στο παλιό μας δάσο,
πώς να σε ξεχάσω
που σε πήρε η γη
Un profond silence est tombé
dans notre vieille forêt
"cours que je t'attrape"
m'avais-tu dit d'abord
Et quand la pluie a cogné
les feuilles au sol
quel frisson
dans l'âme.
Vin jaune amer,
lune jaune,
les soldats sont partis
comme toi.
Et tu avais le regard
obscur et terne
obscur... comme
si la nuit allait tomber
Une blessure rouge
qui ne veut pas se refermer,
la petite chapelle
à côté de la source.
Et un silence jaune
dans notre vieille forêt,
comment t'oublier
maintenant que la terre t'a engloutie
stephellas, Stéphane © 07.12.2008