Lascerò la mia mammina (D. Hristodoulou)
Θ’ αφήσω τη μανούλα μου και το φιλί μου πίσω
καθώς τ’ αστέρι που κυλά, στην ξενιτιά θα σβήσω.
Θα τις θυμάμαι τις στιγμές αργά Σαββάτο βράδυ
που λάμπανε τα χέρια της αστέρια στο σκοτάδι.
Με τάιζε γλυκό ψωμί και μου `στρωνε να γείρω
ήταν τα χέρια της φτερά και το φιλί της μύρο.
Και το πικρό μας σπιτικό ως έμπαινε η μέρα
γινόταν ύμνος και ψαλμός, είχε ζωής αέρα.
Ήταν η θάλασσα φιλί και ο αφρός αγάπη
ήταν παιχνίδι ο άνεμος και το τραγούδι αλάτι.
Ήταν ευχή ο ουρανός κι ο ορίζοντας ελπίδα
γιορτή ο μόλος κι ο γιαλός που δεν την ξαναείδα.
Dietro di me lascerò la mia mammina e i baci che mi dava
quando la stella che scorre la spegnerò in terra straniera
Li ricorderò quei momenti quando nelle tarde serate di Sabato
le sue mani brillavano nel buio come stelle
Mi nutriva di dolce pane e preparava il letto perché mi coricassi
le sue braccia erano ali e i suoi baci sapevano di buono.
E la nostra casetta triste, appena vi entrava il giorno
diventava un inno e un salmo, aveva un soffio di vita.
Il mare era un bacio, la spuma un amore
un gioco era il vento e il sale una canzone.
Il cielo una preghiera e l'orizzonte una speranza
una festa la riva e il molo, che più non vidi eguale
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 07.12.2008