Non piangere (M. Bourboùlis)
Μην κλαις και μη λυπάσαι που βραδιάζει εμείς που ζήσαμε φτωχοί του κόσμου η βροχή δε μας πειράζει εμείς που ζούμε μοναχοί Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες Μην κλαις και μη φοβάσαι το σκοτάδι εμείς που ζήσαμε φτωχοί του κόσμου η απονιά δε μας τρομάζει θα έρθει και για μας μια Κυριακή Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες		Non piangere e non farti triste se vien sera noi che abbiamo vissuto in povertà non c'è pioggia al mondo che ci disturbi noi che viviamo in solitudine Le nostre case sono basse come caserme solitarie le nostre estati brevi e interminabili gli inverni Non piangere e non temere il buio noi che abbiamo vissuto in povertà non c'è crudeltà del mondo che ci spaventi anche per noi una Domenica arriverà Le nostre case sono basse come caserme solitarie le nostre estati brevi e gli inverni interminabili
Gian Piero Testa, Gian Piero Testa © 09.12.2008

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info