The dream
Δυο γιους είχες μανούλα μου
δυο δέντρα, δυο ποτάμια,
δυο κάστρα Βενετσιάνικα,
δυο δυόσμους, δυο λαχτάρες.
Ένας για την ανατολή
κι ο άλλος για τη δύση
κι εσύ στη μέση μοναχή
μιλάς, ρωτάς, μιλάς, ρωτάς
τον ήλιο.
Ήλιε που βλέπεις τα βουνά,
που βλέπεις τα ποτάμια
όπου θωρείς τα πάθη μας
και τις φτωχές μανούλες.
Αν δεις τον Παύλο φώναξε
και τον Ανδρέα πες μου.
Μ’ έναν καημό τ’ ανάστησα
μ’ έναν λυγμό τα γέννου.
Μα κείνοι παίρνουνε βουνά
διαβαίνουνε ποτάμια
ο ένας τον άλλο ψάχνουνε
για ν’ αλληλοσφαγούνε.
Κι εκεί στο πιο ψηλό βουνό,
στην πιο ψηλή ραχούλα
σιμά κοντά πλαγιάζουνε
κι όνειρο ί κι όνειρο ίδιο βλέπουν.
Στης μάνας τρέχουνε κι οι
δυο το νεκρικό κρεβάτι.
Μαζί τα χέρια δίνουνε της
κλείνουνε τα μάτια.
Και τα μαχαίρια μπήγουνε
βαθιά μέσα στο χώμα.
Κι απέκει ανέβλυσε νερό
να πιεις να ξε να πιεις να ξεδιψάσεις.
Two sons you had, mother dear,
two trees, two rivers,
two Venetian castles,
two roots of mint, two yearnings.
One for the East
and for the West
and you lonely in the middle
telling , asking - telling, asking
the sun
«Sun, you who watch the mountains
you who watch the rivers
where you observe our wild passions
and the poor little mothers
if you see Pavlos, call!
and Andreas too, tell me!
With a grieving I brought them up
with a sob I give birth to them»
But they, they go crossing mountains
crossing rivers
each one looking for the other
to slaughter one another
And up there on the tallest mountain
on the highest peak
they get close, they get near
and the same dream - the same dream they see
They run, both of them,
to their mother's deathbed
They give each other their hands
and close her eyes
And the knives, they drive them
deep into the ground
and from that spot, water started flowing
for you to drink, to quench - to drink, to quench your thirst.
Geeske © 14.04.2005