Der lachende Junge
Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί Μον’ να `ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι και μόνον από βόλι Εγγλέζου να `χε πάει κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή θα `ταν τιμή μου που `χασα το γελαστό παιδί Βασιλικιά μου αγάπη μ’ αγάπη θα στο λέω για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ δόξα τιμή στ’ αξέχαστο γελαστό παιδί		Es war ein Augustmorgen, nah am rosigen Sonnenaufgang Ich ging hinaus, um Luft zu schnappen, in der erblühten Erde Ich sehe ein Mädchen, sie weint herzergreifend, trauert Brich, mein Herz, verloren ist der lachende Junge Er hatte Mannhaftigkeit und Mut, und ewig werde ich trauern Um seinen federnden Gang, das süße Lachen Verdammt sei die Stunde, verflucht der Augenblick In dem unsere Feinde den lachenden Jungen töteten Wäre er nur getötet worden an der Seite des Hauptmanns Und von der Kugel eines Engländers nur getroffen Durch einen Hungerstreik im Gefängnis Es wäre mir eine Ehre, den lachenden Jungen verloren zu haben Meine königliche Liebe, mit Liebe werde ich es dir sagen Für alles, was du getan hast, werde ich dich ewiglich beweinen Weil du all unsere Feinde vernichtet hättest Ruhm, Ehre dem unvergessenen lachenden Jungen
MariaSB © 01.03.2009

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info