Господин Танос умря
Ο κυρ Θάνος πέθανε παραπονεμένος
ώρα δυο στο καπηλειό του Χατζηθωμά.
Τελευταία πέρναγε φτώχειες ο καημένος
κι είχε βάλει ενέχυρο και τον μπαγλαμά.
Τον μπαγλαμά, τ’ αδέρφι του
που τού `φτιαχνε το κέφι του
ενέχυρο τον έδωσε
και ο κυρ Θάνος έσβησε.
Κάποιος αν του πλήρωνε κάτι λίγα χρέη
θα `χε τ’ οργανάκι του, θα `ταν στη ζωή.
Μα κανείς δεν ρώτησε, τάχα γιατί κλαίει.
Τον καημό του αλλουνού ποιος τον εννοεί;
Τον μπαγλαμά, τ’ αδέρφι του
που τού `φτιαχνε το κέφι του
ενέχυρο τον έδωσε
και ο κυρ Θάνος έσβησε.
Господин Танос умря нещастен и страдащ
в два часа, в кръчмата на Хадзитомас.
Накрая живя в такава нищета, бедният,
че си беше заложил дори багламата.
Багламат а, неговата сестрица,
която радост му носеше.
Накрая заложи я и...
господин Танос издъхна.
Някой ако беше платил поне мъничко от дълговете му,
щеше все още да си има своя инструмент и щеше да е жив.
Но така и никой не се запита защо ли той плаче.
Чуждата болка кой ли разбира.
Багламат а, неговата сестрица,
която радост му носеше.
Накрая заложи я и...
господин Танос издъхна.
gop3to © 16.03.2009